غا رتگران گلبرگ گلهارا شکستند
الاله های سر خ زیبا را شکستند
با اه وحسرت یک شبی اندر مدینه
گنجینه ی عشق وتمنا را شکستند
گویا تمام وسعت...... سبز ولایت
یعنی بهار عشق مولا را شکستند
این گوهر یکدانه ی در یای عصمت
ایینه ی پاک مصفا را شکستند
حق علی را بی سببب از او گرفتند
از سوز در پهلوی زهرا را شکستند
تا در صدف از وسعت ان گنج عصمت
ان گوهر پاک مهیا را... شکستند
چشم وچراغ با نوان جمله عالم
بال وپر زیبای عنقا را شکستند
یاس کبود حضرت مولا به حسرت
در شعله ها ان لاله ی زیبا شکستند
خستند..با زوی..... زگل نازکترت را
در سینه قلب شیعه را یکجا شکستند
تنها نه قلب زهره ی زهرای اطهر
قلب تمام اهل دنیا را شکستند